La vida sigue igual...

Desde que se retirase la planta de temporada totalmente dañada a raiz de la denuncia de grupo popular hace casi un mes, la concejalía de medio ambiente no había dado orden de volver a pasar por las Burgas, y aquí está el resultado, no está con más maleza por el estrés veraniego, y no está más seco porque este verano ha sido relativamente frío. En definitiva, que no está todavía peor porque no tuvo tiempo entre pleno y pleno.






El viernes estuvieron quitando alguna mala hierba, no querrá el concejal que le vuelvan a sacar los colores en el próximo pleno. De todas formas, mal vamos si el objetivo para estos jardines es tener el seto a medio conservar y el resto en tierra, pero él sabrá.

1 es una y 6 son media docena

Boquiabiertos nos hemos quedado hoy al leer la siguiente noticia en la Voz de Galicia (edición Ourense): "Y la nutria volvió al Barbaña"

Lo primero alegrarnos del avistamiento de una especie bioindicadora de la salud del Barbaña, pero de ahí a decir que hace un mes era una cloaca y ahora es el paradigma de cauce fluvial recuperado hay un abismo, y quiere hacernos creer, atentando contra la inteligencia de los ciudadanos, que hace un mes no había nin un sólo bicho viviente en el río y este último mes (y curiosamente sin que se hubiese hecho ni una sóla actuación medioabiental en el río) por obra y gracia del Concello y la Confederación, que sólo restaba la foto del nuevo presidente de la Confederación, que aún no tuvo tiempo ni de pasear por el río, y el concejal de medioambiente, dándose la mano en el puente de Portocarreiro. Pero empecemos por la parte positiva, la nutria.

La nutria europea o paleártica (Lutra lutra) es un mamífero de la familia de los mustélidos de hábitat acuático, "emparentado" con especies como la comadreja o el armiño. Presenta forma alargada, patas cortas, hocico chato y cráneo alargado.

Es un mamífero de gran tamaño para su hábitat(62 a 69 cm de cuerpo y 37 a 42 cm de cola), con unos 11 kg de peso. Su pelaje es pardo y corto, parecido al del visón.


Nada con el cuerpo sumergido y la cabeza fuera, se sumerge con movimientos rápidos, y bucea durante menos de un minuto.Come crustáceos, peces o anfibios, y a menudo juega con sus presas durante un rato, cosa que le ha valido el nombre de gato de agua en algunos sitios.

Y ahora lo segundo, y que no se entienda como que no le damos a la noticia (el avistamiento de una nutria en el Barbaña y no el resto de demagogia barata y humo gris oscuro) la importancia que se merece, sólo graduarla en su justa medida. Para ello dos puntualizaciones:
- Se trata de una especie en expansión, tal y como se recoge en el mismo periódico hace seis meses: "La nutria se expande en Galicia y ocupa ya más del 70% de la costa
Los últimos sondeos indican un avance de la especie, favorecida por el abandono del medio rural
Es la comunidad con mayor densidad de mustélidos en el litoral de toda la Península
", aún siendo una especie que suele habitar en espacios dulceacuícolas.

- En abril de 2007 durante el Primer concurso de pesca sin muerte en el río Barbaña aparecieron ejemplares de bermejuela, Rutilus arcasii, especie endémica de la península ibérica (hace casi año y medio), y catalogada en algunas comunidades autónomas como especie de especial interés.


Con esto queremos hacer hincapié en que el Barbaña fue una cloaca, en su momento, y desde hace años se ha estado haciendo un gran esfuerzo por intentar recuperarlo, con luces y sombras, pero el esfuerzo está ahí, e intentar hacernos creer que un ecosistema tan dañado como estaba este cauce se puede recuperar en un mes es insultar la inteligencia de los ourensanos. Ha mejorado muchísimo, y falta muchísimo por hacer. Para empezar habría que hacer aforos y analíticas de calidad del agua del río (que la Confederación del Norte I no hizo y que esperemos que la nueva Confederación del Miño-Sil haga, tal y como exige la legislación sectorial de aguas), hacer inventarios de especies y crear condiciones que faciliten la implantación de especies autóctonas.

Os ourensáns tamén ven como están os nosos xardíns

Moi interesante a carta remitida ó periódico La Región por B.S. Silva http://www.laregion.es/cartas/65575/cartas/director/

Estado lamentable das Burgas na ponte do apóstolo

Fin de semana do 25 de xullo, festas no barrio da ponte, a selección española de baloncesto xoga no Paco Paz un torneo triangular con Lituania e Arxentina, a cidade ateigada de turistas atraidos polas festas, polo bo tempo, polo fin de semana longo, pola selección, por algunha voda, e cando chegan ás Burgas atopan, atopan as vergonzas dos ourensáns postas a secar ó sol.

Velaquí parte do documento que presentou o grupo municipal do partido popular no derradeiro pleno do mes de xullo denunciando o estado lamentable destes xardíns. As imaxen falan por sí soas:






As comparacións sempre nos dan unha medida das cousas.

Ourense, cidade das Burgas

Na páxina web do Concello de Ourense pódese ler:

Ourense, capital termal. Os seus mananciais a bo seguro exerceron unha profunda atracción aos romanos que se asentaron no fértil val.

A cidade de Ouro. Así a chamaron e aínda que hai moitos anos que o Miño non deixa nas súas ribeiras o desexado metal, os ourensáns parecen ter descuberto un tesouro aínda máis valioso: o tempo. Un tempo para compartilo con eles, pasear polas súas rúas e parques,relaxarse nas termas e perderse polo casco antigo non ten prezo. Porque esta cidade esta chea de xoias. Cruzar a súa Ponte Romana, subir a Ponte do Milenio, tocar a auga das Burgas, asombrarse co Santo Cristo na Catedral é toda unha experiencia que lle invitamos a coñecer.

En fin, que estaremos todos dacordo en que o bo estado das Burgas e o seu entorno deberían ser unha prioridade para calquer ourensán, debería, pero sempre hai alguén capaz de vender que planta tréboles no monte e xustifica o estado das Burgas alegando calquera esperpento.

Aquí podedes ver como estaban os xardíns que rodean á fonte no seu momento, e era sinxelo ver os fins de semana moitas parellas de recén casados sacando as fotos da voda neste recuncho da cidade